Het verhaal van twee kikkers

Er was eens een grote groep kikkers die altijd naar het bos ging om rond te hangen en zich te vermaken. Ze zongen en sprongen allemaal tot de avond viel. Ze lachten altijd heel hard en waren onafscheidelijk.

Op een dag, tijdens hun gebruikelijke uitje, besloten ze naar een nieuw bos te gaan. In het midden van hun gebruikelijke spelletjes vielen drie van de kikkers in een diepe put die niemand van hen eerder had opgemerkt. De rest was geschokt. Ze keken naar de bodem van de put en zagen dat die te diep was. “We zijn ze kwijt,” zeiden ze.

De drie gevallen kikkers probeerden de wanden van de put te beklimmen, maar het was erg moeilijk. Ze kwamen amper een centimeter omhoog en vielen dan weer naar beneden.

De anderen begonnen op te merken dat hun inspanningen nutteloos waren. Hoe zouden ze er ooit in slagen om zo’n hoge wand te beklimmen? Ze dachten dat ze het gewoon moesten opgeven. Er was niets aan te doen.

Twee van de kikkers hoorden die opmerkingen en gaven het op. Ze dachten dat de anderen gelijk hadden. De derde kikker daarentegen bleef klimmen en vallen, maar na een paar uur slaagde hij erin om naar de oppervlakte te komen.

De anderen waren verbaasd. Een van hen vroeg: “Hoe heb je het gedaan?” De kikker gaf echter geen antwoord. Hij was doof.